Wel een beetje spannend. Gisteravond heb ik SeaWalk naar de MV Eurogracht gebracht. Isabelle moest op de kinderen passen, dus stond ik er alleen voor. Het vertrek uit de haven ging goed ondanks dat er een fikse zijwaartse stroming stond tussen de steigers. Ik moest de boot half in de stroom draaien ter compensatie. Even wachten op de brug en daarna weer lekker op de ICW (de Intra Coastal Waterway). Na een tien minuten ging natuurlijk het dieptealarm af! Dat is iets wat ik NIET ga missen.

Er stond erg veel stroming zodat ik de motor in zijn vooruit had zonder gas te geven en nog ging ik 4,5 knoop over de grond. Ik had ruim de tijd genomen en kwam natuurlijk te vroeg aan. Na 20 minuten bij het transportschip rondgehangen, kon ik eindelijk aanleggen. Dat ging verrassend makkelijk.

Ik was erg bang voor de avondstormen die de Oostkust van de VS dagelijks teisteren, maar ik had geluk. De hele dag hingen onweerstormen rond de haven maar het bleef droog tijdens het laden. Helaas liepen de laders erg achter en het duurde 2 uur voordat SeaWalk in de takels lag. Inmiddels was het 10 uur geworden. In 10 minuten stond SeaWalk op dek, vastgesjord en al.

Met een taxi werd ik om 11 uur ’s avonds herenigd met Isabelle en de kids die allen inmiddels al in bed lagen. En SeaWalk was op weg naar Nederland. Morgen vertrekken we naar Orlando om over een paar dagen naar Nederland te vliegen en dan worden we 7 juli weer herenigd met ons vijfde familielid (SeaWalk).

SeaWalk wordt aan dek gehesen en vast gesjord

De ingebroken auto was gelukkig geheel verzekerd. Welkom in Palm Beach, het lijkt Amsterdam wel.

Na het spelen in het zwembad in het hotel is het goed slapen. Alec en Katie lijken te zeggen: “Pfff, wat zijn we moe.”