André op het vliegveld gezet, dat is weer even wennen met z’n tweeën aan boord. Na de lunch vertrekken we uit Trellis Bay naar Marina Cay, het schijnt dat daar een goede wifi verbinding is en bovendien willen we weer even weg uit een overvolle baai. We blijven hier een paar dagen liggen. Relaxen, voor Vries is dat ook weer bezig zijn met de boot. De boegspriet heeft een beschermhoesje nodig om het schavielen met het anker tegen te gaan, laat dat maar aan Vries over. Alles wordt zeer zorgvuldig uitgemeten, het suède wordt op maat gesneden, en dan met een priem en een hamer worden de gaatjes er in geslagen. Natuurlijk ook allemaal met dezelfde afstand. Het oog wil ook wat ten slotte. Suède gebruiken we omdat dat het beste bestand is tegen zon en zout. Voor je het weet is de dag voorbij, Vries helemaal voldaan, dit soort klusjes kan hij dagen doen!

Virgin Gorda – the baths

‘The baths’ is de naam voor een groep gigantische rotsen gevormd uit vulkanisch materiaal, toerist attractie nummer één van de British Virgin Islands.  ‘s Ochtends vroeg ga je er naar toe om zo één van de moorings op te kunnen pikken voordat het vol is. Ook moet je rekening houden met het weer, wij hebben een paar dagen moeten wachten voordat de wind wat was afgezwakt. De golven beuken dan naar binnen en de stroming is enorm. We besluiten vanaf de boot er naar toe te zwemmen, met de dinghy kan ook maar dan moet je ten eerste een anker uitgooien en ten tweede worden vanaf het land bussen vol toeristen gedropt die allemaal het water in gaan en dan ligt je dinghy alleen maar in de weg en bovendien kan het toch gebeuren dat je ankertje los laat en de dinghy op de rotsen wordt geblazen. Hoe dichterbij we bij het strand komen hoe meer je de stroming voelt, en dit is dan een rustige dag wat de wind betreft.

We zijn eigenlijk net te laat want inderdaad bussen vol, met name, Italianen, zijn net gedropt. Het voelt aan als Zandvoort op zondag en daarom zal je ons daar nou nooit vinden, Enfin, The Baths is toch iets anders. We laten het over ons heen komen, net als we besluiten naar de oostkant van het eiland te wandelen komt daar een foto crew aan met vijf modellen, Oost Europees, kan niet missen.

Wij blijven natuurlijk even staan kijken want die meiden moeten een dinghy in die daar dus wel voor anker ligt. Het is een tafereel, ze komen er in, maar vraag niet hoe. Wij denken alleen maar, goed dat we zijn komen zwemmen.

Al snel wordt de drukte minder, je kunt tussen de enorme rotsen door lopen, de formatie is prachtig. We zijn blij dat we zowel onze vinnen en snorkels bij de hand hebben als onze waterschoentjes. Al klauterend, lopend en zwemmend vinden we onze weg. We komen aan de oostkant uit dit doolhof waar we onderwater tussen door de rotsen heen zwemmen naar zee, het was echt bijzonder. Vries duikt naar beneden, eigenlijk veel te diep, om zo nog even een rog te volgen, cameraatje in de aanslag.

Na de Baths gaan we ’s middags nog naar een ander eiland, nog geen uurtje zeilen, 6 mijl verderop, Manchioneel Bay, Cooper Island omdat we bij de Baths ’s nachts niet mogen blijven liggen. Voor het eerst moeten we op 19 meter diepte ankeren, onze ankerketting is te kort, het verlengen met een touw gaat redelijk makkelijk, ander verhaal als we het weer omhoog moeten hijsen. Touw heeft geen grip op de ankerlier dus met mankracht hijsen maar wat dan? Een enorm gedoe, touw los halen van de ankerketting is niet het probleem, maar waar zetten we de ketting op vast, er hangt tenslotte een boot aan van 30.000 kg. Bezint eer ge begint klopt hier helemaal. We krijgen het voor elkaar maar dit was de eerste en zeker ook de laatste keer dat we dat hebben gedaan. In het Caribische gebied geen probleem omdat je normaliter niet op deze diepte ankert, meestal is het tussen de 10 á 15 meter. Enfin, waar weten we nog niet maar de ankerketting moeten we laten verlengen zodat we minstens 100 meter ketting hebben. In principe hebben we 4x de diepte nodig aan ketting. Bij 20 meter dus minstens 80 meter nodig. Klusje voor later.

De volgende dag gaan we naar Deadman Bay, Peter Island. We liggen in een baai van een resort, echt schitterend. We denken, paradijs, pakken ons kleine koelkistje, koude witte wijn, eigen gemaakt water en natuurlijk lekkere borrelhapjes en gaan met de dinghy naar het strand, sunset, wat wil je nog meer. Paradijs bestaat niet kwamen we toen we achter, we worden opgegeten door de sandflies, snel weer terug aan boord en als nog genieten van de sunset en borrel.

Norman Island – The Bight

Een grote baai waar je heel beschermd ligt. Hier ligt the William Thornton, een replica van een schooner, 93 voet, dienend als bar en restaurant genoemd naar de architect van de U.S. Capital Building. The Willie T zoals het genoemd wordt staat bekend om de wilde parties, dat willen we niet missen. We liggen ook op een worpafstand van de Willie T geankerd, niet omdat we dat persé willen maar in de baai liggen veel moorings en daar willen we niet aan liggen, je kan ze hier niet echt checken vanwege diepte, veiliger dus op je eigen anker. Veel keuze hebben we niet vanwege de vele diepe stukken. Dus komen we uit dichtbij de Willie T met als nadeel de muziek en de mensenHet begint vanaf 12.00, vooral Amerikanen op charters brengen hier de dag door. Af en toe wordt vanaf de Willie T. naar beneden in het water gedoken om even te ontnuchteren. Hilariteit alom, het is toch best hoog. Dames gaan hier los, vooral diegene die zo trots zijn op de nieuwe voorgevel die ze hebben laten doen dat bovenstukjes spontaan uit en aan gedaan worden, liggend op de bar….. wij laten het heerlijk over ons heen komen. De dame in kwestie heeft later toch nog wel een woordje met boyfriend, he was not amused, to say the least.

Om de hoek van deze baai liggen ‘the Caves’, Treasure point,  4 grotten op een rij. De dinghy kunnen we aan een kleine mooring leggen. Je kan de grotten in zwemmen, snorkels en vinnen mee, het is er pik donker, aan het einde ook erg ondiep, we waren voorbereid, waterdichte zaklantaarn hebben we ook.

Maar goed dat we vandaag naar de grotten zijn gegaan, ook hier op de Britse Maagdeneilanden kan het regen, en hoe!

In dit weer gaan we door of beter gezegd weer terug naar Tortola waar we de BVI’s begonnen waren, alleen nu naar de andere kant, Soper’s Hole. Hier is een uitklaringspunt voor de Britse Maagdeneilanden. We gaan namelijk door naar de USVI’s, de Amerikaanse Maagdeneilanden.